کتاب بیست

 

رابرت مک کی در کتاب داستان: ساختار سبک و اصول فیلمنامه ا نویسی، نقل قولی دارد از ژان آنوی که داستان به زندگی شکل می دهد. از نظر مک کی قصه شنیدن تجربه ای است عاطفی و شخصی در جهت یافتن الگوهایی برای زندگی. ژان پیر ژونه کارگردان نامزدی خیلی طولانی، می گوید برای فیلم بعدی اش دنبال داستانی می گردد که تا چند سال بعدش و زمانی که بخواهد فیلم دیگری بسازد خفت تماشاگر را رها نکند. مک کی در نخستین فصل از کتابش، سعی دارد به این مساله بپردازد که چطور پیرنگ های داستان ها به ارضای عواطف فردی پاسخ می دهند و دیگر اینکه تاثیر منبعث از ارائه مدل تازه ای از زندگی در هر اثر نمایشی چگونه باعث سرگرم شدن ما می شود. مک کی در این فصل همچنین به افول داستان در دوران ما می پردازد و یادآور می شود که مولفین امروز قادر نیستند داستانهایی به قوت نسل گذشته بگویند. ایشان توصیف هایی زنده و گفتگوهایی دقیق می نویسند. در حالی که داستان خوب، داستانی است که درست تعریف بشود، همچنین ابزارهای قدیم و جدید روایت را به نسبتهای بجا مورد استفاده قرار دهد. "باید ذاتا از این توانایی برخوردار باشید که وقایع را به نحوی که تاکنون به ذهن کسی خطور نکرده کنار هم بچینید و ضمنا عمقی به داستان بدهید که حاصل نگاه شما – نگاه ویژه شما – به سرشت بشر و جامعه و دانش ژرف شما از شخصیتها و دنیای اثر است."

ردای هنر